Heilige verrassing
Gods grootste werk, Zijn mooiste schepping, is niet die prachtige natuur met haar indringende sterren of haar groene, zacht glooiende heuvels vol veldbloemen, maar Zijn eeuwige plan om ons als Zijn kinderen met Zijn liefde te bereiken. Er bestaat geen grotere passie, noch in de hemel, noch op aarde, dan de hartstocht die God voelt in Zijn verlangen om ons met Hem te verenigen.
Zijn trouw blijkt dan ook voortdurend uit wat ik ‘Zijn heilige verrassingen’ noem.
Noach zag het toen de grijze wolkenmassa open brak en er voor het eerst een regenboog aan de hemel stond. Abraham zag zo’n verrassing toen hij zijn hand op de buik van Sara legde en een kindje voelde trappelen in de oude buik van zijn vrouw. Jakob kreeg te maken met Gods heilige verrassingen door zijn eigen falen en Jozef ervoer het aan het hof van de Farao in Egypte.
Een andere Farao kreeg ook de kans om het te zien. Dat was de Farao in de tijd van Mozes, maar die wilde er niets mee te maken hebben. Die stond er niet voor open. Geen probleem toch zeker.
God moet zoiets gedacht hebben als: “Dan laat Ik je toch gewoon de andere kanten van de heilige verrassing zien.”
De Farao kreeg dan ook direct een ereplaatsje op de tribune van de arena van Gods macht en dat was bepaald geen pretje. Het water veranderde in bloed, de dag werd nacht en sprinkhanen peuzelden het eten op. Alsof dat nog niet genoeg was drongen de kikkers het land binnen, stierven de eerstgeboren zonen van de Egyptische families en als klap op de vuurpijl verdronk het hele leger van de opstandige Farao.
Mozes had het niet moeilijk om daarna zijn preek voor het volk te schrijven. Lees Deuteronomium 4:32-34 er maar op na. Hij zei: “Bekijk de geschiedenis maar eens en zoek van het ene einde van de hemel tot het andere om zoiets te vinden als dit: Een heel volk hoorde de stem van God vanuit het vuur, zoals u het hoorde en het bleef leven! Waar vindt u
een god, die een volk uit de slavernij bevrijdt met vreselijke plagen, machtige wonderen, oorlog en angst? Dat deed de Here, uw God, voor u in Egypte waar u zelf bij stond. Hij deed dit zodat u goed zou weten dat de Here God is en dat er niemand is zoals Hij.”
En de boodschap die Mozes probeerde over te brengen? God is onvermoeibaar, bijna dwangmatig is Zijn verlangen om ons te helpen en Hij weigert om het op te geven. Hij schrikt er niet voor terug om de wereld te veranderen om Zijn kinderen te bereiken.
En die God, de God van Noach, Jozef, Mozes en Abraham is ook onze God. Zijn belofte aan
Abraham is ook Zijn belofte aan jou. Zijn kracht die neerkwam op het Egyptische rijk is ook die kracht die Hij wil gebruiken om ons te verlossen, te helpen, te leiden en te genezen. God woont niet in een afgelegen melkwegstelsel, hij is niet onbekend met onze gewoontes en onze geschiedenis en heeft zich niet teruggetrokken in een verheven paleis waar wij niet binnen mogen. God staat dicht bij ons. Naast ons zelfs. Hij is betrokken bij onze pijn, ons verdriet en ons lijden, maar ook bij onze
vreugde en onze overwinningen.
Het was uit liefde dat Hij achter de kinderen van Israël aanzat. Het was uit liefde dat Hij Zijn profeten stuurde en het was uit liefde dat Hij zich omkleedde met menselijk vlees en deze aarde bewandelde om daar uiteindelijk aan een kruis te sterven. Zo is het kruis het eeuwige symbool geworden voor de liefde en trouw van God. Het verleden wijst er naar en de toekomst hangt er van af. Het was de grootste heilige verrassing ooit. God op aarde.
En ook dit jaar loopt Hij weer met ons mee. Vanaf de eerste dag van dit nieuwe jaar tot aan de allerlaatste toe.
