Geen tijdverspilling
De Heer neemt ons vaak terzijde uit onze drukke loopbaan en vraagt van ons dat we stil zijn en van Hem leren, voordat we weer uitgaan om Hem te dienen.
Dat soort momenten zijn geen tijdverspillingen.
Een ridder uit de middeleeuwen was eens op de vlucht voor zijn vijanden toen hij tot zijn grote schrik zag dat zijn paard beslagen moest worden. Zijn natuurlijke drang wilde hem aansporen om door te rijden, maar hogere wijsheid liet hem zien dat hij even moest stoppen bij de smidse om het hoefijzer te laten vervangen. Hij hoorde in de verte al de hoefslag van de paarden van zijn achtervolgers, maar hij bleef toch wachten totdat zijn paard weer klaar was om verder te lopen. Eindelijk was het paard beslagen. Hij sprong in het zadel, terwijl zijn vijanden tot op een paar honderd meter genaderd waren en hij maakte dat hij wegkwam.
Maar hij en zijn paard waren verfrist. Zijn ros schoot door de bossen als een pijl uit een boog. Daar had de vijand niet op gerekend en de ridder was veilig. Zijn onvoorziene oponthoud, zelfs in het aangezicht van het gevaar, had zijn ontsnapping mogelijk gemaakt.
God vraagt vaak van ons dat we even wachten voordat we van stag gaan zodat we volledig uitgerust zijn voor de volgende fase van onze reis en ons werk.
We moeten dus leren hoe we het beste kunnen omgaan met de druk van ons dagelijkse bestaan. Ieder leven kent momenten van diepe duisternis en er moeten regelmatig hoge pieken beklommen worden, maar als wij de tijd durven te nemen om er in goede conditie voor te geraken, komen we heel wat verder.
Het gebeurde ook met Mozes toen hij uit het drukke leven in Egypte was weggehaald en een schijnbaar zinloos bestaan leidde in de woestijn. Maar juist in de stilte van de woestijn, weg van alle verwarring vulde God hem met kracht en werd hij gezalfd voor een werk waar nog steeds over gesproken wordt.
Handelingen 7:30-34
“Veertig jaar later was Mozes op een dag in de woestijn en zag daar een engel van God in de vlammen van een brandende braamstruik. Hij wist niet wat hij zag. Toen hij dichterbij kwam om het beter te kunnen bekijken, sprak God tegen hem. “Ik ben de God van uw voorouders, de God van Abraham, Isaak en Jakob.” Mozes begon te beven van schrik en durfde niet meer te kijken. God zei tegen hem: “Trek uw sandalen uit, want de grond waarop u staat, is heilig. Ik heb gezien en gehoord hoe mijn volk in Egypte wordt onderdrukt en mishandeld, hoe het zucht van ellende. Ik ben gekomen om het te bevrijden. Daarom wil Ik u naar Egypte sturen.”
Wij zullen overwinnen, door het bloed van het Lam en door de kracht van ons getuigenis.
Dat klopt, Betsie. Wat een zegen de Heer te kennen.